Bruno Hugelier
Op jeugdige leeftijd werden we al gebeten door het viervoeters-virus. Mijn allereerste hond was een Oostenrijkse Pincher, wat best ‘klein’ is voor mij. Ze had een schoft van om en bij de 35 cm en was de grootste schat die er bestond. Ze ging overal mee en dit zonder problemen. Enkel als er wild was in de buurt, had ze watten in de oren… Het bleef niet bij 1 hond natuurlijk, mijn volgende werd een Engelse Foxhound, wat een stukje groter is. Maar ook weer, een jachthond. Hij had de tijd van zijn leven, ik woonde op een boogscheut van de toen nog ongerepte Gavers en kwam regelmatig naar huis met een stuk wild. Daarna kwam onze Duitse Herder in ons leven, en daardoor zijn we in de hondensport beland. We zijn begonnen in Heule in het gehoorzaamheidsprogramma, al was dit maar puur voor de fun. Toen ik met mijn vrouw in het huwelijk trad, moest er nog een hond komen. We hebben toen samen beslist om een boxer in ons leven toe te laten. Met de boxer deed ik door in de hondensport. Waar vroeger de gehoorzaamheid voor de fun was, heb ik met de boxer jaren plezier beleefd met IPO en het SCH programma 1/2/3. Het werd al een stukje serieuzer, want er werden zelfs wedstrijden gedaan. Ik ben nog steeds zeer trots op dat stukje in mijn verleden want werken met een boxer is niet altijd even gemakkelijk, maar wel zeer plezant. Onze kennelnaam Van Ranzieshof” is er sinds 1993 en genoemd naar onze eerste boxer teef .Eerst fokten we Boxers tot 2012 en sindsdien de grote stoere Bullmastiff waar wij mooie resultaten mee scoorden op show . Maar ieder hond groot of klein vind ik fijn om les aan te geven en doen het met veel plezier.